Twinstory😍

6 mei 2019 - Mikumi, Tanzania

We hebben een drukke week gehad maar we houden jullie natuurlijk op de hoogte. Bij deze weer een nieuw verhaal van ons avontuur. De tweede week op de verlosafdeling. In deze week hebben we 2 zieke baby's gezien. Het ene kindje had een flinke longontsteking, en bij het andere kindje stelde de arts een auto-immuunziekte vast. Dit gaat op basis van de kennis en inzicht want ze kunnen hier geen onderzoek naar doen. Het kindje had blaren in de liezen en op de onderrug. Maar wij dachten dit zou ook kunnen komen van vocht omdat kindjes hier vaak in natte doeken liggen. De ouders hebben heel vaak geen geld voor luiers en soms ook kleding dus liggen de kindjes in wasbare doeken. En dit wordt niet regelmatig verschoond. Het gebeurt dat je een kindje oppakt en het drijdnat is. Beide kindjes kregen antibiotica via het infuus ervoor. We mogen steeds meer doen op de afdeling, waaronder hechtingen verwijderen uit de buik na een keizersnee.

3 op een rij Kroelen, kroelen en nog eens kroelenKroelen blijft geweldig

En ook deze week hebben we weer 4 bevallingen gezien. De eerste was een 17 jaar oud meisje wat erg in paniek was. Zij bleef maar roepen om de zuster en zei steeds dat ze het niet meer wilde bevallen. De zusters zeiden steeds dat ze moest stoppen met roepen. En ze moesten er om lachen omdat ze nu toch echt door moest gaan met de bevalling. Naar mate de weeën vaker kwamen, ging ze steeds harder roepen en gillen. Het was ook echt paniek, zo jong en dan lig je daar in je eentje te bevallen zonder dat iemand verteld hoe het zal gaan. Toen het kindje bijna geboren werd zette de moeder het op een krijsen, maar dit werd direct afgestraft door een klap in het gezicht. Dat moest maar eens afgelopen zijn vonden ze. En wij konden er alleen maar heel verbluft naar staren. Dit kon toch niet?
En in de kamer tegenover lag een 'belangrijk' iemand, wat precies weten we nog steeds niet maar bij deze vrouw namen ze alle tijd. Er werd rustig bij gezeten, haar hand vast gehouden en bemoedigen klopjes gegeven. Dus ze kunnen het wel!!!!
Ook hebben we een geboorte gezien van een tweeling, hoe gaaf is dat?! De vrouw en verpleging wist van niks, dat heb je hier gewoon nog. Eerst kwam een prachtig meisje.. De buik bleef dik.. even voelen en oh er komt er nog een, een stoere jongen deze mocht petra ter wereld. Echt super gaaf!
Ook hebben we een spoedbevalling gezien deze week. De vrouw werd in de ochtend opgenomen en gaf aan weeën te hebben en de vliezen waren al gebroken. Bij deze opnames wordt de bloeddruk gemeten, de hartslag van het kindje gecontroleerd en de ontsluiting gemeten. Bij deze vrouw was het hartslag van het kindje verlaagd, of zelfs niet te horen. De zusters waren hier later over aan het discussiëren. En bij het meten van de ontsluiting was het hoofdje al te voelen. De vrouw was veel te laat naar het ziekenhuis gekomen. Het kindje had ernstig zuurstoftekort. Op zo`n moment handelen ze echt snel. De vrouw gaat direct naar een bed, krijgt alle slangen die ze nodig heeft en gaat in de houding zitten dat het kindje kan komen. Bij één wee kwam het hoofdje al naar buiten.
En toen werd het kindje geboren. Het ademde niet, de navelstreng zat wel 4 keer om het nekje heen. Dit is uitzonderlijk, en heeft minimale overlevingskans. Normaal gesproken is de navelstreng 50-60cm lang en deze was 127cm lang. Het kindje werd beademd maar was niet meer levensvatbaar. Het wordt dan aan de moeder laten zien en gelijk meegegeven aan een familielid.
Zo zie je dat op deze afdeling geluk en verdriet heel dicht naast elkaar liggen. En naast al het mooie en bijzondere soms ook erg moeilijke dingen zien. Maar dat hoort ook bij deze plek, het is wel de harder realiteit dat er nog steeds te weinig professionals, kennis en kunde is om zorg te kunnen geven. En dat het nog voor lang niet iedereen vanzelfsprekend is dat er controle is tijdens de zwangerschap en dat er begeleiding en aandacht gegeven wordt.
Het weekend hebben we heerlijk doorgebracht in Morogoro. Hier kwamen we ook een groep Nederlanders tegen die in een ziekenhuis hier verderop werken. Het was heel leuk om verhalen en ervaringen te delen.
Zie het nieuwe filmpje van afgelopen weekend😊

St. Kizito Hospital

Foto’s

2 Reacties

  1. Anne:
    6 mei 2019
    Indrukwekkend meiden, keep up the good work. Tot over 2 weekjes!
  2. Bonus papa en mama:
    8 mei 2019
    Hoi Lisette en Petra. Het is idd heel bijzonder om iedere keer jullie verhalen te lezen. Want jullie maken veel mee. Ook voor ons eens goed om te horen hoe het in andere landen het eraan toe gaat, wij klagen weleens teveel. Alle goeds nog toegewenst in de komende tijd. ( Ps als jullie nog eens een keer van werk willen veranderen kun altijd de journalistiek in, want verhalen schrijven kunnen jullie best.) Hartelijke groet bonus papa en mama.😉