Soms maken we te veel mee!

Zo er is al weer een week voorbij. En dus is het weer tijd om jullie op de hoogte te houden. Dus hier een weer een paar verhalen van de afgelopen week, zodat jullie weer en beetje op de hoogte zijn.

( de dochter van onze collega)

Maandag hebben lisette en ik voor het eerst een dag apart gewerkt. Zij heeft een dag op de OPD gestaan en ik werkte in het moeder kind centrum. Bij de OPD worden de nieuwe patiënten gezien, er worden controls gedaan en op basis hiervan en hoe de patiënt zich voelt word er gekeken wie er eerst gezien moet worden en wie later. De ernstig zieke patiënten worden gelijk naar een dokter gebracht zodat deze een behandelplan kan schrijven.

In het moeder kindcentrum heb ik meegelopen met een verloskundige, samen met haar heb ik de poli gedraaid voor de zwanger vrouwen. Dit was erg leuk om te doen maar hier worden dan zo veel gesprekken gevoerd dat het moeilijk is om te volgen. We hebben beide besloten om dit maar 1 dag te doen en toen weer terug te gaan naar de verlos-afdeling, omdat daar voor ons gewoon veel meer te doen is.

Dan iets waarvan mijn mond ook nog echt open viel. Anne was op de vrouwen afdeling aan het werk en er zou een vrouw van 20 jaar een operatie krijgen omdat ze een buitenbaarmoederlijke zwangerschap had. Anne het mij even geroepen omdat ik het gewoon ook echt heel leuk blijf vinden om mee te kijken met de operaties en Anne zou gaan assisteren. Dat is helemaal leuk natuurlijk. We konden eerste nog thuis gaan lunchen en daarna zou ze voor een operatie gaan. Ongeveer een half uurtje later kwamen we terug op de afdeling. Daar was Dokter Akim heel boos aan het bellen. Nou ik zeg tegen Anne ik heb hem nog nooit boos gezien dus er moet echt iets aan de hand zijn. Wat bleek, onze patiënt was weg gelopen. Ze was zo bang voor de operatie dat ze naar het busstation was gegaan om zo weg te vluchten. Echt wel super zielig. Nou ik was echt verbaast hoor, zo iets heb ik echt nog niet eerder meegemaakt. Met man en macht werd er naar deze vrouw gezocht, maarja hoe groot is de kans dat je zo iemand nog vind. Er gaan veel bussen wen hier vanaf het station dus ja ze kon al wel een eind weg zijn. Maar gelukkig is het ons kent ons hier want ze hadden haar toch nog redelijk snel gevonden. En ja toen was er geen ontkomen meer aan. Nu is dat voor haar natuurlijk ook wel het beste maar toch ook erg dat ze zo bang is. Na iets meer als een uur lag ze op de operatietafel. Ze kreeg gelukkig wel een algehele narcose, dat is voor haar natuurlijk wel super fijn. Eerder heb ik nog geen algehele narcose hier gezien, ze doen dat hier liever niet omdat er meer complicaties bij kunnen komen. En zo hebben dokter Makanza en Anne haar geopereerd. Super mooi om te zien. Er werd een embryo van ongeveer 2 cm weggehaald en de eierstok aan de rechter kant. De linker eierstok was wel nog goed dus die konden we laten zitten, zodat ze wel nog zwanger kan worden.

Woensdag hebben we weer meekeken bij een keizersnee. Deze keer heb ik het kindje opgevangen en lisette heeft foto's gemaakt. Deze vrouw ging voor een keizersnee omdat het de baby volgens de arts te groot was om normaal geboren te worden. Tijdens de keizersnee kwamen we er achter dat het kindje ook overdwars in de buik lag dus het had ook nooit via de normale weg kunnen bevallen. Het was dan ook wel even een kunst om het kindje er uit te krijgen. Normaal komt bij een keizersnee ook gewoon eerst het hoofdje en dan de rest. Nu zagen wel alleen het kontje van de baby, en ja dat gaat toch wat moeilijker. Het moest gedraaid worden. Want of het hoofd of de voeten moeten eerst, anders kan het niet. maar het is gelukt en er werd een gezonde meid van 4,2kg geboren.

En dan het nieuwtje en de grap van de week. Al anderhalve maand is er een apparaat kapot waarmee je een röntgen foto's kan maken. En ja hoor vandaag was er een nieuwe gekomen. Iedereen was blij want dit hadden we echt gemist. Hij stond nog in de container maar natuurlijk konden we even gaan kijken hoe hij er uit zag. En wat waren we blij, want het is zo belangrijk dat hier zulke apparaten heen komen om bepaalde ziektes te kunnen vast stellen. En ja daar gingen we alle drie met Sister Anthusa. Helemaal voor op het terrein stonde meerder containers en in de linkse zou die staan. Komen we daar aan zegt Sister Anthusa leuk kijk hier staat de container maar de sleutel ligt nog in Nederland. Nou je kan we voor stellen wij gingen helemaal stuk. Ze waren zo blij dat hij er eindelijk was maar je hebt er zo nog niets aan. De sleutel komt op 6 juni aan met iemand uit Nederland.

En dan nog de vrijdag. Een van de dagen waarop je meestal best wel moe bent zo aan het eind van de week en daardoor wat minder energie. Vrijdag is de schoonmaak dag dus daar zijn we dan ook mee begonnen. En wat begon als een rustige dag zonder veel bijzonderheden eindigde de dag echt geweldig. Want we hebben eerst een bevalling gezien en daarna nog 2 keizersnee's. Nou jullie begrijpen wel met zo'n afsluiting van de week ga je echt geweldig het weekend in. Na het werk zouden we even de bustickets voor zaterdag regelen want we gingen wandelen in het Udzunga mountains. Maar ja regel even een busticket in het Swahili. De meeste mensen spreken hier geen engels of als ze het dan wel doen dan zijn het een paar worden. Nou ja laat ik er van maken dat we er bijna een uur over gedaan hebben om een busticket te regelen. Er zijn hier geen schema's ofzo dus je moet alles vragen en de tijd hier is anders als onze tijd. Hun beginnen om 6 uur in de ochtend met tellen. Dus 7 uur is 1 uur, nou ik kan je zeggen dat dat soms best moeilijk is. Want je weet nooit of ze nu de engels tijd tegen je zeggen of hun eigentijd. S'avonds zijn we heerlijk uit eten geweest in Tan-swiss. Even alle stress achter ons laten en heerlijk genieten van een goed maaltijd.

Zaterdag ging de wekker dus weer lekker op tijd en gingen we naar het busstation in de hoop dat we alles goed begrepen hadden en dat we niet onze bus gemist hadden of dat hij veel later ging. Maar wel is waar om 5 voor half 8 riep de man dat onze bus er aan kwam. Nou we stonden echt even met onze mond vol tanden, want de bus was toch iets anders dan dat we verwacht hadden. Het was namelijk gewoon een grote 8 persoons auto. Nou ja geen probleem als ze ons maar naar de goede plek brengen gaan we gewoon mee. Maar al is deze auto officieel een 8 persoons auto ook her krijg je natuurlijk veel meer mensen in als je allemaal een beetje inschuift. Toen we uit Mikumie vertrokken zaten ze al met 3 man voor in waar maar 2 stoelen stonden en op elke 3 persoonsbank zaten we met 4 personen. Maar wat doe je als er dan nog meer mensen mee willen nou geen probleem de achterbank werd plat gegooid en zo konden er nog 4 mensen bij. Je zit dan gewoon met je rug tegen de genen achter je. Zo zaten we in totaal met 14 personen in de auto, ja waarom moeilijk doen als het makkelijk kan. Na een rit van ongeveer 2 uur kwamen we aan, waar nog even wat gedoe was over waar we uit zouden stappen. Want we mochten niet zonden gids gaan lopen, en die moesten we wat verder op gaan halen. Maar daar was niet voor betaald. Maar wat een prachtige dag hebben we gehad. Het was echt super mooi ook hebben we nog bij de waterval gezwommen, wat echt super gaaf was om te doen. We hebben een tocht van ongeveer 11km gemaakt, we waren moe en voldaan toen we terug kwamen. Er werd door iemand geregeld dat we snel weer in onze 'bus' naar huis konden. De mensen zijn hier echt heel behulpzaam. Zondag hebben we heerlijk uitgeslapen want wat waren we moe. In de ochtend nog naar de kerk geweest dat blijft toch ook altijd mooi hier. En daarna even helemaal niet om weer op te laden voor een leuke week in het ziekenhuis!

Voor de gene die het nog niet gezien hebben. Sinds vorige week staat er ook nog een nieuw filmpje op!